ترا رج به رج بافتم

ترا رج به رج بافتم

عاشقانه ای از نسرین بهجتی شاعر بلوچ از دفتر سوم ترا رج به رج بافتم

به شکل ماه..ستاره.. آسمان بی گلایه

ترا با شهد خودت پختم

مربایی که عالمی دانست

طعم عشق ترا دارد

نام ترا سرمشق جریمه های خودم کردم

دفتر شعرم پر شد از عطر گل رخ تو

گل رویت را بذر کردم

پاشیدم به مزرعه دلم

دنیا شد گلزار

ترا گلدوزی کردم آینه دوزی کردم

یکی به رنگ انگور

یکی به رنگ خوشه های رسیده گندم

به زیبایی عشقم پیراهنی بافتم

و کنار آینه ترا به توان هزار دیدم

و زدم به دل دنیا

و جواب سلام عابرانی را دادم

که مرا به جای تو می گرفتند !