اَرواه ءِ سوگند
سیدگرگیج
اے تنکیں راه ،
نپس گیرانت منی اُمرءِ ،
امروزءِ چکاس ءَ منارا دنت.
چتوردرمنتگاں چہ تو،
همے کہ اُمرءِ رپتاران ،
بے هسابیناں هسابے گوں .
چو وهدءِ ساهگ ءِ چولان ،
پرشیت یکے ، ردیت یکے .
روان انت ، ایرنندان انت،
زرءِ جهلانکیاں کهریں .
ردانت ، شنگ انت تیاب ءِ گیتکگیں ریکاں.
چہ پیم امروزءِ پرداچ ءَ
ءُ سنگیں دل ءِ میان ءَ ،
مومے روک کرتگ.
زمین تپتگ همے آس ءَ ،
زمانگ پشت ءَ کنزان انت ،
ترا ارواه دئینت سوگند،
مریزیں مانش ءِ کنٹ ءَ ،
کہ ، بلکیں هستیں وهدے ءَ ،
ارواه ءِ چیهال
سیدگرگیج
منی ارواه ءِ چیهال ءَ ،
نزانت کسے ،
گناهے انت
یا
توارے بے برمشیں ،
گیدی ءِ جهلانکیں زردءَ ،
پیچیت.
کجام وهدءَ جنت زنگ ءَ ،
زمانگ کاگدے تلا پیڑاتگ.
همے نکشیں گلءُ پُلاں ،
تماه ءِ گڈی هوشاماں
بوهاں دنت.
رنگاں پیش داران انت.
منی بالشت ءِ گونڈلیں سِنگ ءِ سکی هم ،
ماں سرجاه ءَ چو کرپاس انت
http://baluchestan.persianblog.ir/
