من چے گُشاں منی وطن کجام جاوراں سر ِانت

من چے گُشاں منی وطن کجام جاوراں سر ِانت 
کہ برات براتے دُژمن انت،چوحونواریں رستر ِانت
نیں زانت ءُ زانگے ادءَ ، نیں شھمیں وانگے ادءَ
بہ بیت پہ راجء َ دلگمیگ نہ گنداں دانگے اد ءَ
چہ قیامت ءَ چہ پسرا بگند گُشے چو محشر ِانت
اِے چرس ءُ تریاک ءُ شراب اشاں کُتگ چاگرد خراب
نہ سرپدانت پہ وت بدانت کہ لیک انت کنٹگاں گلا ب

تو گند ورناہ ءَ یلیں چہ پیر مردءَ گنتر ِانت

اِے ٹگ ءُ دلارءُ لعین بُرتگ اشاں تی سر زمین
نستیں ترا سد ءُ سما رپتگ تی دنیا ءُ دین
ہما کہ زی پناہ گزین ہما تی مرچی مستر ِانت
دودا شُتگ گوھرام شُت نود بندگ ءُ بشام شُت
آ پیشی مھر ءُ دوستی آ پیشی ننگ ءُ نام شُت
کے اِنت نون باریں کمبر ِانت،کے انت نون باریں چاکر ِانت
منّیں وتا جھان ءَ تو برز کن بلوچے شان ءَ تو
کہ اچ وتی بے زانتی ءَ سگے تا کد شگان ءَ تو
نوں لیٹتگ قرنانی قرن بلے تی پیشی جاور ِانت
تو بے درءُ تو بے سرے تو اچ وتا بے باورے
بے وانگ ءُ بے زانگ ءَ حق ءَ وتیگ ءَ چوں گرے
علّم پہ تو رھدر بریں علّم تی زحم ءُ اسپر ِانت
اِے درچک تی اے دار تی اے کوہ تی تلار تی
بے سُد وتا تو چو مکن چہ دست ءَ روت ڈ گار تی
اے ریک ءُ دنز ءُ حاک ءُ پُلک پرتو عبیر ءُ عمبر ِانت
چہ دوستاں بے اوستی گوں دژمناں تی دوستی
روچے ترار ءَ گار کنت اے دو تل ءُ دو پوستی
کے دوست تی کے دژمن انت چو روچے ُرژنا پدر ِانت 
الیاس آزار